تفرشدوزی یکی از دوختهای هنری منطقه تفرش است که قدمت دقیق آن مشخص نیست و به حدود 300 سال قبل باز میگردد. در دوران صفویه که مذهب شیعه رسمیت سیاسی و اجتماعی یافت مرام درویشی در ایران علنی شد و رونق گرفت. در این شرایط، هنرهای مرتبط از جمله درویشدوزی نیز توسعه یافت.
تفرش در دورههایی از تاریخ ایران بعد از اسلام در زمره معدود قطبهای تشیع بوده است و مردم تفرش ارادتی خاص به ائمه اطهار داشتهاند؛ بنابراین، ظهور دراویش و مناقبیان در این خطه در کنار علمای بزرگ دینی دور از انتظار نیست. شواهد شنیداری حاکی از آن است که در دوره حکومت صفویه بر ایران، هنر تفرشدوزی در تفرش شکوفا شده است. در آن زمان برای دوخت حاشیه بیرق و پرچم از هنر تفرشدوزی استفاده میشده است. البته موقعیت جغرافیایی و کنار و دنج بودن تفرش و عدم ارتباط فعال و راحت با سایر نقاط نیز بر تمرکز و انحصار این هنر در تفرش کمک کرده است. بنابراین، تولید عمده این هنر به دست هنرمندان دوزنده تفرش رقم خورده است.
علیخان ظهیرالدوله داماد ناصرالدین شاه، از دراویش سرشناس صفیعلیشاهی و از رجال سیاسی خوشفکر و پرنفوذ قاجار بوده است. به کرات نقل شده است که ایشان در اواخر حکومت قاجار در تفرش اقامت و یا به تفرش رفت و آمد داشته است. درباره علت حضور ظهیرالدوله در تفرش نقل قولهایی وجود دارد: ظهیرالدوله به سبب ارتباطات خانوادگی به تفرش رفت و آمد میکرد. محمدعلی قوامالدوله پسر عباسخان قوامالدوله فمی تفرشی داماد ظهیرالدوله بود. در ضمن، انتظامالسلطنه تفرشی یکی از نزدیکان وی به شمار میرفت. لازم به ذکر است که ظهیرالدوله با عامه مردم با مهر و عطوفت رفتار میکرد. ایشان در بین مردم، علما و متنفذین جایگاهی والا داشت. وی دوستدار هنر و مشوق هنرمندان بود. به واسطه روحیه درویشی و با نیت ایجاد درآمد برای مردم تفرش، هنر درویشدوزی و تفرشدوزی را در تفرش رونق داد. نقل شده است که ظهیرالدوله در زمان اقامت در تفرش دوخت درویشدوزی را با دوخت تفرشدوزی تلفیق و مدون کرد.
حضور ظهیرالدوله در تفرش و تکامل توأمان درویشدوزی و تفرشدوزی و ایجاد دوختهایی منظم و دقیق، مرحلهای تعیینکننده در تاریخ تکامل تفرشدوزی بوده است.
